lustro kryształowe czy zwykłe

[Juddi]

jakie lustro lepiej nadaje się do łazienki: kryształowe czy zwykłe? jaka
jest między nimi różnica (oprócz ceny prawdopodobnie) w użytkowaniu i
funkcjonalności? chodzi chociażby o parowanie.

thx
pzdr.
Judi

[JS]

IMO nie ma czegoś takiego, jak lustro kryształowe.
Dawno temu, gdy zwykłe szkło nie było idealnie gładkie (pooglądaj choćby
szyby w oknach z wczesnych lat 80-tch i starsze) pod tą nazwą występowało
szkło gładkie.
Obecnie słyszę "lustro kryształowe" w odniesieniu do luster ze szlifowanym
na skos brzegiem. Tak, czy siak nie jest to żaden kryształ tylko szkło.
Co do parowania to polecam poczytać sobie (choćby na Wikipedii) hasło "punkt
rosy". Para wodna skropli się ZAWSZE i na każdej powierzchni o ile warunki
przekroczą wspomniany punkt rosy.
Jacek

[ąćęłńóśźż]

Wydaje mi sie, że może być - chodzi zapewne o skład szkła, np. więcej ołowiu albo czegoś innego.
Tak jak istnieją soczewki "kron" i "flint".
JaC


-----

Post by JS
IMO nie ma czegoś takiego, jak lustro kryształowe.

[JS]

Związki ołowiu dodaje się do szkła "kryształowego" głównie po to aby szkło
łatwiej można było szlifować (np. modne za PRL-u "kryształy"). Takie szkło
jest znacznie łatwiejsze w obróbce.
Jacek

[Jakub Tarczewski]

Post by JS
Związki ołowiu dodaje się do szkła "kryształowego" głównie po to aby
szkło łatwiej można było szlifować (np. modne za PRL-u "kryształy").
Takie szkło jest znacznie łatwiejsze w obróbce.

a także łatwiej topliwe (już 600 st C) ale nie o to chodzi. Związki
ołowiu podwyższają dość znacznie współczynnik załamania światła w szkle,
zbliżając go do kryształu górskiego; dawniej także (przy miezbyt
czystych składnikach wyjściowych) pomagały klarować masę szklaną
zwiększając jej przezroczystość. Szkło kryształowe łatwo odróżnić od
zwykłego, obserwując jego brzegi -pod odpowiednim kątem do światła widać
tęczowe rozbłyski. Na tym polegał urok "prlowskich kryształów" (nb.
obecnych w mieszczańskich wnętrzach dużo wcześniej, tak jakoś od
początku XIX w.)

[Jakub Tarczewski]

Post by JS
Związki ołowiu dodaje się do szkła "kryształowego" głównie po to aby
szkło łatwiej można było szlifować (np. modne za PRL-u "kryształy").
Takie szkło jest znacznie łatwiejsze w obróbce.

a także łatwiej topliwe (już 600 st C) ale nie o to chodzi. Związki
ołowiu podwyższają dość znacznie współczynnik załamania światła w szkle,
zbliżając go do kryształu górskiego; dawniej także (przy miezbyt
czystych składnikach wyjściowych) pomagały klarować masę szklaną
zwiększając jej przezroczystość. Szkło kryształowe łatwo odróżnić od
zwykłego, obserwując jego brzegi -pod odpowiednim kątem do światła widać
tęczowe rozbłyski. Na tym polegał urok "prlowskich kryształów" (nb.
obecnych w mieszczańskich wnętrzach dużo wcześniej, tak jakoś od
początku XIX w.)

[JS]

Związki ołowiu dodaje się do szkła "kryształowego" głównie po to aby szkło
łatwiej można było szlifować (np. modne za PRL-u "kryształy"). Takie szkło
jest znacznie łatwiejsze w obróbce.
Jacek

[ąćęłńóśźż]

Wydaje mi sie, że może być - chodzi zapewne o skład szkła, np. więcej ołowiu albo czegoś innego.
Tak jak istnieją soczewki "kron" i "flint".
JaC


-----

Post by JS
IMO nie ma czegoś takiego, jak lustro kryształowe.

[JS]

IMO nie ma czegoś takiego, jak lustro kryształowe.
Dawno temu, gdy zwykłe szkło nie było idealnie gładkie (pooglądaj choćby
szyby w oknach z wczesnych lat 80-tch i starsze) pod tą nazwą występowało
szkło gładkie.
Obecnie słyszę "lustro kryształowe" w odniesieniu do luster ze szlifowanym
na skos brzegiem. Tak, czy siak nie jest to żaden kryształ tylko szkło.
Co do parowania to polecam poczytać sobie (choćby na Wikipedii) hasło "punkt
rosy". Para wodna skropli się ZAWSZE i na każdej powierzchni o ile warunki
przekroczą wspomniany punkt rosy.
Jacek